با توجه به آشنایی محدود پیمانکاران صنعت ساختمان با انواع گازهای خطرآفرین در بیمارستان‏ها و نحوه عملکرد سریع در صورت بروز نشتی این گازها، حوادث ناگواری در سال‏های اخیر در مراکز درمانی و بیمارستان ها اتفاق افتاده است. در این خصوص استاندارد ISIRI 3240 مربوط به گاز اکسیژن طبی و استاندارد بین المللی NFPA 99-Health Care Facilities Code در بندهای متعددی به لزوم استفاده از آشکارساز گازهای سمی و قابل انفجار اشاره نموده است
از جمله گازها و مواد خطرناک موجود در مراکز فوق می توان به موارد ذیل اشاره نمود:
-              گاز اکسیژن جهت تامین اکسیژن بیماران
-              گاز بیهوشی یا نیتروس اکساید
-              گاز ضد عفونی کننده اتیلن اکساید و فرمالدئید
-              متانول ضدعفونی کننده


لزوم استفاده از آشکارسازگازهای سمی و قابل اشتعال
در بیمارستان ها و مراکز درمانی
​​​​​​​هشداردهنده نشت گازهای طبی

گازهای اشتعال زا:
-         گاز اکسیژن
o        رنج تشخیص: 0-30 درصد حجمی
o        نوع سنسور: الکتروشیمیایی
o         مدت زمان پاسخگویی T90: حداکثر 15 ثانیه
o        محل احتمال نشتی: بانک سیلندر اکسیژن، انشعابات اکسیژن
-         گاز فرمالدئید
o        رنج تشخیص: 0-100 درصد LEL
o        نوع سنسور: کاتالیتیک و نوری
o         مدت زمان پاسخگویی T90: حداکثر 20 ثانیه
 
گازهای سمی:
-         گاز نیتروس اکساید
o        رنج تشخیص: 0-1000 ppm
o        نوع سنسور: نوری
o         مدت زمان پاسخگویی T90: حداکثر 20 ثانیه
o        محل احتمال نشتی: بانک سیلندر اکسیژن، انشعابات اکسیژن
 
-         گاز اتیلن اکساید
o        رنج تشخیص: 0-100 ppm
o        نوع سنسور: الکتروشیمیایی
o         مدت زمان پاسخگویی T90: حداکثر 120 ثانیه
o        محل احتمال نشتی: اتاق ضد عفونی تجهیزات و انبار


راهکارها:
​​​​​​​
         نصب آشکارساز گاز SGD-2000 در محل های احتمال بروز گازهای سمی و قابل اشتعال
-         تعیین 20 درصد LEL برای گازهای قابل اشتعال و 10 PPM برای گازهای سمی جهت آلارم سطح یک و ایجاد آلارم های شنیداری و دیداری جهت بررسی و رفع مشکل
-         تعیین 50 درصد LEL برای گازهای قابل اشتعال و 20 PPM برای گازهای سمی جهت آلارم سطح دو برای Shutdown ، ایجاد تهویه مناسب و یا تخلیه افراد در معرض خطر