با توجه به آشنایی محدود پیمانکاران صنعت ساختمان با انواع گازهای خطرآفرین در بیمارستانها و نحوه عملکرد سریع در صورت بروز نشتی این گازها، حوادث ناگواری در سالهای اخیر در مراکز درمانی و بیمارستان ها اتفاق افتاده است. در این خصوص استاندارد ISIRI 3240 مربوط به گاز اکسیژن طبی و استاندارد بین المللی NFPA 99-Health Care Facilities Code در بندهای متعددی به لزوم استفاده از آشکارساز گازهای سمی و قابل انفجار اشاره نموده است
از جمله گازها و مواد خطرناک موجود در مراکز فوق می توان به موارد ذیل اشاره نمود:
- گاز اکسیژن جهت تامین اکسیژن بیماران
- گاز بیهوشی یا نیتروس اکساید
- گاز ضد عفونی کننده اتیلن اکساید و فرمالدئید
- متانول ضدعفونی کننده
گازهای اشتعال زا:
- گاز اکسیژن
o رنج تشخیص: 0-30 درصد حجمی
o نوع سنسور: الکتروشیمیایی
o مدت زمان پاسخگویی T90: حداکثر 15 ثانیه
o محل احتمال نشتی: بانک سیلندر اکسیژن، انشعابات اکسیژن
- گاز فرمالدئید
o رنج تشخیص: 0-100 درصد LEL
o نوع سنسور: کاتالیتیک و نوری
o مدت زمان پاسخگویی T90: حداکثر 20 ثانیه
گازهای سمی:
- گاز نیتروس اکساید
o رنج تشخیص: 0-1000 ppm
o نوع سنسور: نوری
o مدت زمان پاسخگویی T90: حداکثر 20 ثانیه
o محل احتمال نشتی: بانک سیلندر اکسیژن، انشعابات اکسیژن
- گاز اتیلن اکساید
o رنج تشخیص: 0-100 ppm
o نوع سنسور: الکتروشیمیایی
o مدت زمان پاسخگویی T90: حداکثر 120 ثانیه
o محل احتمال نشتی: اتاق ضد عفونی تجهیزات و انبار
راهکارها:
- نصب آشکارساز گاز SGD-2000 در محل های احتمال بروز گازهای سمی و قابل اشتعال
- تعیین 20 درصد LEL برای گازهای قابل اشتعال و 10 PPM برای گازهای سمی جهت آلارم سطح یک و ایجاد آلارم های شنیداری و دیداری جهت بررسی و رفع مشکل
- تعیین 50 درصد LEL برای گازهای قابل اشتعال و 20 PPM برای گازهای سمی جهت آلارم سطح دو برای Shutdown ، ایجاد تهویه مناسب و یا تخلیه افراد در معرض خطر